تربیت از تولد تا مرگ در سیره امام کاظم (ع)

امام موسی کاظم  (ع) هنگام تولد فرزندش امام رضا علیه السلام کلمات زیبای اذان و اقامه را در گوشش‏ زمزمه فرمود و روان نورسیده خود را با آوی توحید صفا بخشید. نجمه مادر حضرت‏ رضا(ع) مى‏گوید: هنگامی که وضع حمل کردم پسرم - علی بن‏ موسی- دست هایش را بر زمین قرار داده، سر را سمت آسمان بلند کرد و لبهایش را حرکت داد، گویا سخن ‏مى‏گفت. پدرش موسی بن ‏جعفر(ع) بر من وارد شد و فرمود: ی نجمه، کرامت ‏پروردگارت گوارایت ‏باد. آنگاه نوزاد را، که در لباس سفید پیچیده بودم، به ‏حضرت دادم. امام (ع) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه خواند؛ سپس آب فرات خواست و کامش را با آب فرات آشنا نمود؛ سپس او را به من داد و فرمود: بگیرش که او در روی زمین بقیة الله است.

 حضرت حتی در لحظات پایانی عمرش نیز به تربیت فرزندانش ‏مى‏اندیشید. آن بزرگوار در وصیت ‏نامه‏اش نکات تربیتی مهمی به یادگار نهاده، مى‏فرماید: ... درباره صدقات و اموال و فرزندان وصیت مى‏کنم ابراهیم و عباس و اسماعیل و ام احمد و علی را، به ویژه در امر زنان؛ و پسرم علی(ع) در امر آنها مختار است نه پسران دیگرم. همچنین در صدقه و ثلث پدرم و درباره اهل بیتم او اختیار دارد ... من داری اموالی هستم که برای صدقه قرار داده‏ام؛ فرزندم علی بدان ‏آگاه و راست‏ گفتار است و باید بدین وصیت عمل کند. و اگر از برخی از فرزندانم ‏به عنوان وصی نام بردم، بری احترامشان بوده تا در اجری وصیت‏ شرکت کنند. فرزندان و همسرانم هر یک در همان خانه‏ی که هستند، اقامت و با مقداری ثابت ‏از صدقات معین زندگی کنند ... هیچ یک از فرزندانم حق شوهردادن دخترانم را ندارند، مگر به فرمان رضا(ع). اگر رضا ناخشنود بود و کسی بدین کار اقدام کرد، با خداوند و رسول و ولى‏اش‏ مخالفت کرده و در مقام جنگ با حق برآمده است. اگر فرزندم رضا صلاح دانست، آنها را شوهر مى‏دهد و اگر نخواست نگه مى‏دارد.

این مطلب اشاره ای اجمالی، به نقطه نظرات امام موسی بن جعفرعلیهماالسلام در باب تربیت فرزندان داشت. امید است پویندگان راه حق از این فرمایشات گهربار توشه ای برگیرند و در زمان مقتضی از آن استفاده نمایند. 

منبع:لبیک

اطعام عزاداران
[عناوین آرشیوشده]